http://www.youtube.com/watch?v=u6v8q9M45iI
olay şu,iş adamı aziz hortoğlu,ölen kedisi için mezar yaptırıyor.
mezar şu;
ne kadar sempatik bir davranış,bir o kadar da üzücü değil mi?
empati kurmanız için,aziz hortoğlunun söylediklerinden alıntı yapıyorum,
'İş adamı Aziz Hortoğlu, AA muhabirine yaptığı açıklama, 16 yıl önce İstanbul Yeşilköy'deki evinin önünde bulduğu yavru kediye bakmaya başladığını söyledi.
''Panter'' adını verdiği kedisini yıllarca yanından ayırmadığını ifade eden Hortoğlu, kedinin yaklaşık 1 yıl önce ölmesi üzerine büyük üzüntü yaşadığını belirtti.
Ölen kedisini çok sevdiğini anlatan Hortoğlu, ''Arkadaş gibi bir birimize destekçi olduk. O beni gördüğünde sevinirdi ben onu gördüğümde mutlu olurdum. Moralim bozuk olduğunda onunla konuşurdum. Evimden çıkıp arkadaş gibi caddelerde gezerdik. 16 yıl onunla beraber, güldük, onunla beraber üzüldük. Panter ölünce çok büyük bir şok yaşadım''
mezarı gören insanların yorumları:
Demircihalil köy muhtarı Hüseyin Tiryakioğlu ise bir tarlada mezar gördüklerinde çok şaşırdıklarını ifade ederek, mezarı incelediklerinde ise mezarın bir kediye ait olduğunu tespit ettiklerini söyledi.
Mezarın kim tarafından yaptırıldığını bilmediğini anlatan Tiryakioğlu, ''Şaşırılmayacak gibi değil. Mezarın kim tarafından yaptırıldığını bilmiyorum. Mezarı yaptıran kişinin kedisini çok sevdiğini düşünüyorum. Hayvanları herhalde seviyor. Burasını tercih etmiş. İlk defa böyle bir şey gördüm'' ifadesini kullandı.
Köy sakinlerinde Hüseyin Can ise ''Köy kahvesinde duydum. Merakla mezar başına gidip gördüm ve çok şaşırdım. İnsanlara böyle kabir yapmıyorlar, kediye böyle bir şey yapılmasından dolayı şaşırdım. 71 yaşındayım ilk defa böyle bir şey gördüm. Mezarı görenler şaşırıyorlar'' dedi
gördüğünüz gibi kimsenin güldüğü yok,insanların ilk tepkisi şaşırmak,ötesi yok,ki ben de şaşırdım ilk etapta ama sonrasında üzüldüm,adam 16 yıllık kedisini kaybetmiş sonuçta.
yahu ben odamda yıllardır duran,yüzüne bakmadığım eşyaları,bir gün görmediğimde bile odaya alışamıyorum eksikliğini çekiyorum,huzursuz oluyorum,çocukken yıllarca oynadığım sonra kaybolan oyuncaklarım için bile üzülürüm hala ben.
bakın eşyadan söz ediyorum,kaldı ki söz konusu kedi adamın kaç yıllık dostu,artık çocuğu gibi olmuştur -ki hayatının hiç bir döneminde kedilere ilgi duymayan ben,annesiz 4 yavru baktım 2 ay boyunca,inanın çocuğum olsa ancak bu kadar bakardım,gece yarıları kaç kez uyanıp bakımlarını yaptım anlayabiliyorum bu duyguyu-
hem adam kedisinin anısını bir mezarda yaşatacak ne kadar güzel..
neyse efendim,esra hanım olayı duyduğunda,bir çok kişinin aksine,gülme krizine giriyor,salondakiler de gülüyor tabi sürü psikolojisimidir nedir.
sonrasında bir çok eleştiri okudum.öncelikle hiç bir hayvansever ve hayvan sahibi,senin evladın ölsün görürsün inş. senin de başına gelir şeklinde yorum yapmaz,bu insanlar duygusal zekası yüksek insanlardır çünkü böyle korkunç cümleler kurmazlar.
benim duyduğum en kötü yorum şu yöndeydi,
'hayvan sahiplerine,o kedi-köpek-hayvan evladı çocuğu gibidir,siz de annesiniz sizin başınıza gelse böyle gülünmesi hoşunuza gider mi?' şeklindeydi,benim de dediğim gibi empati yapılması amaçlanan bir söz.
sonrasında esra ceyhan şöyle tepki veriyor.
hangi yönden baksam elimde kalıyor.ağlayınca üzüldüm açıkçası,karşımda ağlayan her insana üzülürüm ben haklı-haksız. anne olmasam da anneleri iyi bilirim,olaya böyle duygusal yaklaşması kabul edilebilir.yani aslında masum bir sözü başka yerlere çekmesi normal.
ama benim anlamadığım kısım,yahu çocuğunu kaybetmenin düşüncesi bile seni bu kadar ağlatan bişey,sen nasıl bunu şu anda yaşayan bir insanın acısıyla dalga geçersin?
başı tamam videonun ama sonuna doğru objektif olamıyorum kusura bakmayın.bu olay üzerinden resmen prim yapmış, 'çevir kazı yanmasın' durumu olmuş,ağlayarak şu işten de sıyrıldı ya helal olsun. kadın 'beni buraya sevenlerim getirdi' gibilerden laflar ediyor,seyirci 'boşver esracım seni bilen biliyo hiiiç canını sıkma' diye teselli ediyor falan
canımı sıktı açıkçası.ha ne olsa bi talihsizlik yaşandı olur böyle şeyler diyebilirdim biliyormusunuz?
o köşeye sıkıştırılan 'hayvanlar sevilmez mi canım' tarzı sözlerden ve bunun hayvanseverlere mal edilmesinden ziyade, 'şöyle şöyle eleştiriler aldım hak verdim,sizden özür diliyorum ben de bir hayvansever'im durumu anlıyorum o anki psikolojik durumumdan kaynaklandı olay,ancak şöyle bir yorum duydum çok canımı sıktı bu tür lafları edenler hayvansever değildir insan bile değildir bu tür insanlar'
gibi bir yorum beklerdim.gerçi bana kalsa kendimi aklamak-ifade etmek için barınak açardım piiiiuuuu...
imza: gül
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder